Het gebeurde in 1983 dat Peter Hens De Frivole Framboos van de struik des levens wist te plukken, waarna, in 2001, Bart Van Caenegem zich bij hem voegde om de voormelde smakelijke vrucht verder tot grote bloei te brengen.

Inmiddels is hun beproefde recept, opgebouwd rond cello, piano en zang, allang een succesverhaal in theaters doorheen heel Europa, waar het in velerlei talen te beluisteren valt, zodat wij ons vrolijk in de handen mogen wrijven dat de beide mannen straks weer in hun moerstaal ons welluidend te woord zullen staan met een gloednieuwe voorstelling. In ‘Wachten op Do Groot’ zullen de twee virtuozen in kwestie ons meer bepaald op een melomane reis gidsen richting de oorsprong, zeg maar de ‘Big Bang’ van de muziek, de noot waarmee het allemaal begon, Do Groot.

De werken der bekendste toondichters zullen op deze tocht minutieus worden ontleed, musicologische verbanden tussen stijlen en ritmes zullen à volonté worden ontbloot, het Vlaamse levenslied gaat aan de wals met de Beethovense romantiek, en de barokke Bach barst voor de gelegenheid uit in levenslustig charmegezang. Reizend in en doorheen het verleden, zet De Frivole Framboos doodgemoedereerd de tijd op zijn kop en zoekt zij in ‘Wachten op Do Groot’ het antwoord op de vraag wat er zou gebeuren mochten vroegere tijden de toekomst geweest zijn: zou Stromae Mozart hebben geïnspireerd, zou James Last van invloed zijn geweest op Wagner? En hoe zouden Bach en Beethoven hebben geklonken mocht Wagner eerder geleefd hebben dan zij?

Het heeft lang geduurd voor iemand de taak op zich durfde te nemen, maar De Frivole Framboos gaat de uitdaging aan en gaat in hun nieuwe voorstelling op zoek naar die ene oermelodie waaruit alles – de gehele muziekgeschiedenis – is ontstaan. Het zal het wachten waard zijn geweest.